نویاب؛ روح الله هراتی، فعال حوزه رسانه در گلستان: در شرایطی که برخی واحدهای تولیدی فعال گلستان از عدم دریافت تسهیلات و مشکلات اعتباری بانک‌ها گلایه دارند و بر لبه ورشکستگی ایستاده اند مدیر کل صمت گلستان از احیای ۸۸ واحد تولیدی راکد در این استان شمالی خبر می‌دهد.
هنوز هیچ گزارش مستندی از نحوه احیای این واحدهای تولیدی در استان منتشر نشده و مشخص نیست این تسهیلات در اختیار کدام واحدها قرار گرفته و اساساً کدام یک استحقاق دریافت آن را داشته اند.
اولویت و شاخصه های مسئولان در فرآیند معرفی واحدها برای دریافت تسهیلات چیست؟
روند فعلی اعطای تسهیلات نه تنها با هدف تقویت بنیه اقتصادی واحدهای فعال نیست بلکه گویی این پیام را به واحدهای صنعتی ارسال می کند که: ورشکسته شوید تا دوباره احیایتان کنیم.
این در شرایطی است که برخی واحدهای فعال گلستان از عدم دریافت تسهیلات و مشکلات اعتباری بانک‌ها ناله دارند و حتی در حال ورشکستگی هستند و با توجه به این ادعا، گویا بهتر است به آنان بگوییم ورشکست شوید تا بتوانیم دوباره احیایتان کنیم! به واقع باید پرسید اولویت مسئولان گلستان در این فرآیند چیست؟
اینکه ۸۸ واحد راکد دچار مشکل در استان چه شرایطی داشته اند و چگونه احیاء شده اند نیز از سوالاتی است که در نزد اصحاب و فعالان حوزه تولید و اقنصاد، بدون پاسخ مانده است.
چرا اسامی ۸۸ واحد راکد!!! به عنوان سند افتخار آقایان منتشر نمی شود تا ابهامات پیرامون آن برطرف شود، ۸۸واحدی که به گفته مدیر کل صمت گلستان اکنون مشکلاتشان برطرف شده و در حال تولید هستند، اگر این موضوع حقیقت داشته باشد باید پیرامون نظریات علمی و تئوری در زمینه تولید، یک بازنگری اساسی انجام گیرد.!!
وقتی واحدی تعطیل می شود، مطمئنا دلایل مختلفی دارد، از جمله فقدان نقدینگی و سرمایه در گردش، عدم مدیریت مناسب، نبود بازار فروش، فقدان رقابت پذیری با کالای مشابه، تحریم و نبود مواد اولیه،احتلاف شرکا، نداشتن توجیه اقتصادی و ده‌ها دلایل اقتصادی دیگری است که می‌تواند هر کدام یک واحد تولیدی را فلج کند.
در این میان سوال اصلی این است؛ آیا نقدینگی نسخه شفابخش واحدهای راکد می باشد و آیا تنها به صرف آن می‌توان واحدهای راکد را فعال کرد.
این که ادعا می شود ۸۸ واحد تولیدی دوباره وارد چرخه تولید شده، بیشتر به طنز شباهت دارد و به آماری استناد کرده که به لحاظ منطقی و علمی فاقد وجاهت و صداقت کافی است.
در چپنین شرایطی به یک نتیجه روشن می رسیم که متولیان تولید استان چه در سطح استانداری و دستگاه‌های اجرایی و چه در کارگروه‌های مرتبط هیچ شناختی از تولید و مباحث مرتبط با آن ندارند یا اینکه موضوع را کلا اشتباه درک کرده اند و راه را بیراهه پیموده اند.
واقعیت‌ها حاکی از عدم شفافیت در ارایه آمارهایی است که پرداختن به آنها حقایقی تلخ را متوجه افکار عمومی خواهند کرد.
وقتی واحدهای تولیدی فعال در استان بابت یک یا دو میلیارد تومان سرمایه در گردش در مسیر فنا رفتن هستند، یا اینکه یک واحد تفریحی که هیچ تاثیری بر تولید استان نداشته و صاحب متمول آن نیز نیازی به این تسهیلات ندارد، شش میلیارد تومان وام احیاء پرداخت می شود چه باید گفت؟
وقتی تنها به یک واحد اقامتی روستایی که کل قیمت آن در روستا از یک میلیارد تومان تجاوز نمی کند به واسطه برخی روابط، ۵ میلیارد تومان تسهیلات پرداخت می شود صحبت حمایت از تولید و راه اندازی واحدهای راکد موضوعی است که باید با شک و تردید به آن نگریسته شود.
با عنایت به موضوعات طرح شده به نظر می رسد لزوم بررسی پرونده های تسهیلات اعطایی با عنوان احیای واحدهای تولیدی طی این چند سال نیازمند یک بازنگری اساسی و فنی است تا مشخص شود در این بازه زمانی این سال ها اعتبارات به چه افرادی یا واحدهای تولیدی داده شده و آیا واحدهای مورد نظر در حال فعالیت هستند یا نه! دستگاه‌های نظارتی در این مدت چه افداماتی به عمل آورده اند که اولویت ها تغییر یافته اند!!
